Преку деловни визи и ветувања за плати, Москва ги претвора сириските и јеменските мигранти во војници испратени да се борат во Украина. Дискретна, но добро спроведена стратегија.
На Русија ѝ е потребна човечка сила. Огромните загуби во битките со украинската армија ја принудија да побара материјална и човечка помош од Северна Кореја.
Друга добро позната тактика на Кремљ е испраќање платеници во своите оперативни области во странство. Путин неодамна го претвори Блискиот Исток во своја воена резерва, дозволувајќи му да испрати засилување во Украина за да ја продолжи војната што започна во февруари 2022 година.
Регрутирањето се врши преку локалните самоуправи, во соработка со миграциските служби и Министерството за надворешни работи, особено во регионот Брјанск, на границата со Украина, олеснувајќи го влезот во Русија на сириските и јеменските граѓани во потрага по „добро платена“ работа… пред да бидат испратени на фронтот.
Регрутерите контактираат со потенцијалните идни платеници главно преку Телеграм и WhatsApp.
Најголемиот канал за регрутирање, наречен „Дрога Русија“ (т.е. „пријатели на Русија“), дистрибуира реклами во кои ветува руско државјанство и плата од 2.000 евра месечно, која ќе се доделува по потпишување договор со Министерството за одбрана.
Процесот, кој наводно е одговорност на Министерството за внатрешни работи, веројатно останува под надзор на Министерството за надворешни работи, како што откри „Инсајдер“, кој добил пристап до покани од локални службеници упатени до раководителот на конзуларниот оддел на Министерството за надворешни работи, Руслан Марков.
Со прво поминување низ Министерството за внатрешни работи, руската влада може да користи деловни визи за да ги прикрие своите договори со платеници, кои потоа ги потпишува со Министерството за одбрана.
Некои регрути откриваат дури по пристигнувањето во Русија дека ќе бидат испратени да се борат на фронтот. Ова е случајот на Вахид Мурсал ал-Шибли, сириски државјанин од покраината Свеида, кој, убеден од ветувањето за добра плата, на крајот се согласил да оди да се бори во Украина.
По неколку месеци, соочувајќи се со ужасите на војната, тој се обиде да се врати во Сирија, но руската амбасада во Дамаск не му пружи никаква помош. Во септември 2024 година, тој беше убиен за време на напад. Неговото семејство не доби никаква отштета од руските власти.
—
Леа Полверини, материјал за порталот „Шкрилец“.
