Очите се огледало на душата – и кај луѓето и кај кучињата: освен фактот дека вашето куче изразува љубов, љубопитност и возбуда преку нив, очите се исто така исклучително чувствителни органи, подложни на разни болести.
Во многу случаи, проблемите со очите кај кучињата може да изгледаат безопасни на прв поглед, но без соодветен третман, тие можат да доведат до сериозни последици, па дури и до целосно губење на видот. Затоа е важно секој сопственик да научи да ги препознава првите знаци на проблем, но и да разбере колку брзо може да се влоши здравјето на очите кај кучето, според „ПетМД“.
Најчесто засегнатите делови од окото на кучето се рожницата, очните капаци, конјуктивата (влажното ткиво под очниот капак), склерата, леќата и мрежницата. Секој од овие делови може да стане воспален, оштетен, подложен на инфекција или дури и трајно оштетен. Во такви ситуации, единствениот правилен одговор на сопственикот е веднаш да оди кај ветеринар.
Еден од најчестите проблеми со кои се соочуваат сопствениците на кучиња се инфекциите на очите. Тие можат да бидат предизвикани од бактерии, вируси или габи, а се манифестираат со жолт, зелен или црвен исцедок, оток и красти на очните капаци, интензивно црвенило на склерата и конјуктивата, како и затворање на окото поради болка. Во таков случај, ветеринарот често ќе ја обои рожницата за да ја исклучи или потврди нејзината повреда и ќе препише капки или масти со антибиотици, а во случај на инфекција на очните капаци, орални антибиотици.
Постои и состојба позната како „црешово око“ (или пролапс на лакрималната жлезда на третиот очен капак), која најчесто се јавува кај раси со кратки муцки, како што се мопсовите и англиските булдози, како и кај големи кучиња со спуштени очни капаци. Во овој случај, розова маса штрчи од внатрешниот агол на окото, а третманот во повеќето случаи бара хируршка интервенција. Иако звучи драматично, операцијата е релативно рутинска и има за цел да ја врати жлездата на своето место, иако проблемот може да се повтори дури и по процедурата.
Конјунктивитисот или воспалението на конјунктивата на окото е попознато како „розово око“. Иако најчесто е предизвикано од бактерии, често е поврзано со алергии кај кучињата. Придружено е со гноен исцедок, затворање на окото, црвенило на склерата, но леќата и рожницата најчесто остануваат чисти. Антибиотските капки, а понекогаш и благ стероид, брзо ги елиминираат симптомите, но важно е да се третира и причината, особено ако конјунктивитисот се врати.
Ектропиум и ентропиум се состојби поврзани со абнормалности на очните капаци. Кај ектропион, долниот очен капак виси надолу и ја изложува внатрешната површина на окото, што доведува до иритација и инфекција. Иако кај некои раси ова е нормален физиолошки феномен, ако кучето има чести воспаленија, потребна е корективна хируршка интервенција. Напротив, со ентропион, очниот капак се витка навнатре, па влакната постојано ја допираат рожницата, што предизвикува болка, а во тешки случаи и оштетување на видот. Оваа болест често се забележува кај шарпеите, ретриверите и ротвајлерите, а решението е исто така хируршко.
Катарактата е честа појава кај постарите кучиња, но може да се појави и како резултат на дијабетес или воспаление. Катарактата ја заматува леќата и значително го намалува видот. Нелекуваната катаракта може да предизвика дополнителни компликации како што е увеитис – тешко воспаление на внатрешноста на окото. Хируршката замена на леќата е можна и ефикасна, особено ако кучето е инаку здраво.
Страбизмот, или „мрзливо око“, кој може да биде вроден, обично не бара третман кај раси како што се мопсот или бостонскиот териер. Меѓутоа, ако одеднаш се појави кај куче кое претходно немало таков проблем, може да укажува на сериозно невролошко нарушување, тумор или проблем во очната вдлабнатина и затоа бара итна дијагноза.
Проблемите со мрежницата се најтешки бидејќи секогаш водат до слепило. Тие можат да бидат наследни (на пр. кај расите ирски сетер или папилон), но исто така се предизвикани од висок крвен притисок, инфекции, вирус кај кученца или дури и токсичност на лекови како што е ивермектин. Ако кучето одеднаш го изгуби видот, треба што е можно поскоро да се однесе кај ветеринар – во некои случаи, можно е делумно да се зачува функцијата на видот.
Алергиите можат да влијаат и на очите, предизвикувајќи црвенило, чешање, солзење и чести бактериски инфекции. Кортикостероидните капки и антихистаминиците помагаат во ублажување на симптомите, но долгорочното решение е идентификација и избегнување на алергени.
Хронично суво око се јавува кога солзите не го подмачкуваат окото доволно, што може да биде резултат на автоимуна болест или анатомски карактеристики, особено кај раси кои не ги затвораат очите целосно. Терапијата е доживотна и вклучува специјални масти кои го стимулираат производството на солзи.
Кај кучиња кои природно лачат повеќе солзи или имаат блокиран солзен канал, може да се појави епифора – зголемено солзење. Ако окото не е црвено и кучето не се чеша, нема причина за загриженост, но ако има иритација на кожата под окото, може да биде потребен третман.
Егзофталмосот или испакнатите очи, кои можат да бидат предизвикани од глауком, тумори или плитки очни вдлабнатини, како кај мопсовите, бараат итна евалуација. Истото важи и за оток, црвенило, стаклен изглед, заматеност или појава на третиот очен капак – сите овие симптоми можат да бидат сигнал за сериозно нарушување.
Конечно, секоја промена во изгледот на окото – без разлика дали станува збор за исцедок, затворено око, црвенило или необично движење на очите – заслужува внимание. Иако мали количини на бистра или бела слуз во аглите на окото може да бидат нормални, секој жолт, зелен, густ или сув исцедок треба да се сфати сериозно. И секако, секој израсток на очниот капак, особено кај постарите кучиња, мора да се провери – бенигните тумори се чести, но постојат и малигни промени кои бараат итна хируршка интервенција.
Здравјето на очите кај кучињата бара брза реакција и ветеринарна поддршка. Не обидувајте се сами да го лекувате вашето куче без стручен совет. Во некои ситуации, можете да користите раствор за плакнење со физиолошки раствор, но ако нема подобрување за еден или два дена – или ако има болка, жмиркање, заматување – време е за ветеринарен преглед. Со брза реакција, можете да го зачувате не само видот на вашето куче, туку и квалитетот на живот.
