Перу е како жив музеј на отворено, од величествените врвови на Андите до древните тајни на Мачу Пикчу. Но во прилог на урнатините и легендите, тука има и места кои се чини дека не припаѓаат на Земјата. Еден од нив е скриен во срцето на Светата долина на Инките и се нарекува Салинерас де Марас – солените тави на Марас.
Кога застанавме на работ на падината, пред нас се појави пејзаж кој не може да се заборави – над 6.000 мали солени базени наредени како огромна шаховска табла на планината Какаунијај.
Солниците на Марас се наоѓаат 52 километри од Куско, во срцето на Светата долина на Инките, на надморска височина од 3.200 метри. И тие се дефинитивно едно од најзначајните места во Перу.
Овде, времето тече поинаку. Малите базени се полни со вода од хиперсолен извор, за кој научниците велат дека е стар повеќе од 110 милиони години. Сонцето и ветерот ја испаруваат водата, а кристализираната сол останува на дното, која локалното население ја собира рачно – традиција која не се променила со векови.
Ако планирате да ги видите, добро е да знаете дека сувата сезона – од мај до октомври, е најдоброто време. Тогаш работата е полесна, а солта е од највисок квалитет – со светло розева нијанса поради богатиот минерален состав.
За време на дождовната сезона, собирањето станува потешко и кристалите добиваат кафеникава боја. Ги видовме кафеаво бидејќи бевме таму на крајот од дождовната сезона.
Извор: Lifestyle.bg / Фотографија Ивелина Тодорова
Мараската сол има различни намени, од гурманска готварска сол до индустриска сол за земјоделство и сточарство. Во просек, секој базен дава помеѓу 150 и 200 килограми месечно, а профитот се распределува помеѓу семејствата кои ги поседуваат тераси.
Оттогаш, сопственоста и грижата за нив се пренесува од генерација на генерација – традиција која продолжува да го зачувува културното наследство на овој локалитет на УНЕСКО.
Секое магично место има своја легенда. Според митовите на Инките, изворот на солта излегол од солзите на Ајар Качи, еден од четирите браќа основачи на империјата. Предаден и затворен во пештера од страна на неговите браќа, кои се плашеле од неговата моќ, тој плачел од болка. Од неговата тага се родил потокот кој сè уште ги полни терасите со солена вода.
Гледајќи го бескрајниот мозаик на овие солени базени под Андите, човек не ја чувствува само моќта на природата, туку и духот на историјата. И можевме само да се заблагодариме за привилегијата да бидеме тука – на такво магично и интересно место.
