Геологот Драган Миловановиќ Кене изјави дека неговата книга „Од Големата експлозија до карпата“, на која работел 12 години и која тежи четири килограми, претставува збир на знаењето на сите геолози на планетата и еден вид синтеза на она што науката досега го знае за универзумот и Земјата.
„Секоја книга има автор, но всушност е резултат на огромно споделено знаење. Ние внесуваме она што го сметаме за најточни и најпотребни информации“, рече Миловановиќ во интервју за Танјуг.
Објаснувајќи го насловот на книгата, Миловановиќ истакна дека геологијата започнува со прашањето што секој човек го поставува кога гледа во небото – како се формирале ѕвездите и како се формирале ние.
„Големата експлозија е тема повеќе за астрономите, но е дел од нашите предавања и едно од прашањата што го обликуваат нашето разбирање за светот“, додаде тој.
Зборувајќи за истражувањето на внатрешноста на Земјата, Миловановиќ оцени дека „човештвото често знае повеќе за другите планети отколку за сопствената планета, бидејќи проектите што немаат економска корист ретко се поддржуваат“.
Според него, иако научните прашања се неопходни, економската добивка секогаш се зема предвид.
„Профитот дава сигурност, смисла на постоењето, желба и инспирација да се покренат и отворат нови прашања за колегите околу нас, за да може оваа загатка да се сумира и заврши во врска со универзумот, нашата планета и самите нас“, рече геологот.
На прашањето дали земјотресите, вулканите и цунамито претставуваат предупредување за човештвото, Миловановиќ одговори дека тие се доказ дека планетата е жива.
„Секој земјотрес ја поместува земјата, создава планини или вдлабнатини, вулкан исфрла материјал од внатрешноста, а плочите враќаат дел од него. Кога ќе престанат земјотресите, ќе престане и животот. Земјата ќе стане рамна, како Срем, без планини, без океани. Тоа повеќе нема да биде планетарниот живот што го знаеме“, рече Миловановиќ.
Тој додаде дека во иднина, луѓето ќе мора да ги менуваат своите места на живеење и да бараат нови живеалишта на сателити или во контакт со вонземски форми на живот.
Зборувајќи за климатските промени, Миловановиќ истакна дека луѓето придонеле за нарушувањата, но дека суштината е дека сè уште знаеме многу малку за внатрешноста на Земјата.
„Сега имаме сателити, па секоја информација за земјотрес се шири за неколку минути, поради што се чини дека има повеќе од нив. Но, статистиката покажува и дека планетата се вознемирила. Сè уште не можеме точно да предвидиме земјотрес или ерупција, а тоа е тага за секој геолог“, рече тој.
Тој нагласи дека каменот и карпите не се мртви креации, „туку дел од живиот циклус“.
„Каменот постоел пред нас. Водата и каменот родиле живот. Погледнете го црниот чад во Пацификот, таму, без кислород, покрај жешка лава, животот цвета“, рече Миловановиќ.
Кога го прашале за експедициите во Србија и светот, тој рекол дека Пештер е „чудо од вселената“ што го менува погледот кон животот, додека има посебни приказни за Источна и Западна Србија, од легенди до ракија и јаболка Шумадија.
„Бев во рускиот дел на Хималаите и видов како луѓето бараат дијаманти на 4.500 метри. Навечер свират гитара, пеат, а тој камен станува дел од нивната животна приказна. Таа меѓусебна поврзаност им дава смисла на луѓето“, рече тој.
Замолен да коментира за неговата работа со студентите, бидејќи се смета за почитуван професор поради начинот на кој пренесува знаење и објаснува феномени, Миловановиќ оценил дека „младоста треба да се разбере“.
„Децата знаат неверојатно многу, имаат чувства и логика. Иднината е во нивни раце, а мојата желба е да разберат дека вештачката интелигенција засега е под нас и дека суштината лежи во меѓусебното споделување на знаењето и емоциите“, рече тој.
Миловановиќ се сетил дека по предавањето за вулканите во Коларац, една жена му пристапила и го замолила да им го каже истото и на нејзините деца.
„Поминав шест месеци посетувајќи градинки и училишта и бев изненаден колку многу знаат децата. Наставничка во едно училиште во Белград им кажа дека вулканите се опасни, а едно девојче дојде и го повтори истото. Така воспоставив контакт и разговаравме за вулканите два часа. Децата имаат неверојатно чувство и знаење, а јас научив многу од тоа. На крајот, ме замолија да напишам книга за нив“, рече тој.
Од тоа искуство, рече тој, се роди сликовницата „Глистон патува на Земјата“, која децата можат да ја преземат од неговата официјална веб-страница.
„Тоа е приказна за Црв и Црв, најдобри пријатели. Едниот има опрема за патување низ земјата, другиот мобилен телефон за комуникација“, објасни Миловановиќ, додавајќи дека постои можност сликовницата да биде преведена и на јапонски.
Кога го прашаа за неговиот прекар Кене, тој објасни дека се појавил во неговото детство, кога го добил прекарот Кенеди поради неговата физичка сличност.
„Живеев во Звездара, играв за Хајдук, а потоа некој рече: „Види, овој човек личи на (Џон) Кенеди“, и така започна, продолжи во средно училиште, но на крајот остана Кене“, објасни тој.
Тој додаде и дека еден наставник во средно училиште го нарекувал „зврк“, што останало до ден-денес.
Како негова животна желба, Миловановиќ го истакнува одењето на Хаваи, Јелоустоун
