Преведено на српски јазик, тие колеги војници се новосадски криминалци и луѓе од дното на новосадското подземје.

Бидејќи г-дин Вучевиќ Храбри и Вучевиќ Јуниор беа барикадирани во просториите на партијата во моментот на нападот, а јас бев на неколку метри од местото каде што Кобрите го повлекоа чкрапалото, ќе ви кажам што навистина се случи.

Бидејќи просториите на партијата се практично во мојата населба, излегов на улица да снимам нешто. Сепак, надвор имаше воени услови и многу брзо ме погоди острига, па сфатив дека нема ништо да се добие од моето известување и дека е многу попаметно да си ја држам главата, а тоа не беше многу изводливо со телефонот во раце.

Во еден момент, забележав дека дел од демонстрантите беа групирани на самиот крај од полукругот што граѓаните го направија околу главниот влез во просториите на СНС. Кога отидов таму, некој извика: „Ене ги, доаѓаат“, а потоа ја видов групата што ја опишав како се движи во колона кон задниот влез на забавата. Пред да влезат во просториите, мораа да преминат ливада помеѓу две згради каде што се наоѓа атомското засолниште. Во тој момент, десетици демонстранти се упатија кон нив и се распрснаа по таа ливада, каде што беше целосно темно.

Не успеав ниту да стапнам на ливадата, а од темнината кон сите нас беше отворена плотун од петарди и топовски истрели. Некои од демонстрантите најдоа засолниште зад дрвјата на ливадата, а јас успеав да се повлечам неколку метри со неколкумина и да се сокријам зад автомобил. Само тој автомобил го погодија најмалку 7-8 ракети, а под моите нозе беа пронајдени и два топовски истрели.

Пукањето траеше најмалку пет минути, и цело време се прашував колку пиротехника имаат.

Одеднаш, сè стана тивко. Тие  конечно се испукаа.

Кога толпата, која поради ова беше уште погневна, сфати дека повеќе нема „муниција“, се упати кон таа темна ливада, а соборците на Вучевиќ се распрснаа насекаде.

Најхрабрите ја заглавија рачката на задниот влез и влегоа внатре. Бидејќи полицијата не беше ни таму да помогне, тие несреќни Кобри беа принудени да застанат пред влезот, а овие храбри другари ја затворија вратата зад нив, водени од пораката на Вучиќ дека сега Кобрите ќе ги растераат сите за неколку секунди, така што Кобрите останаа помеѓу лутиот народ и затворената врата. И тоа траеше повеќе од неколку секунди.

Бев само на неколку метри оддалечен кога демонстрантите почнаа да ги тепаат Кобрите.

Специјалците беа во цивилна облека, во целосен мрак осветлени од неколку запалени факели. Светло црвената светлина од факелите не придонесуваше за јасна видливост, туку сè во тој простор го претвораше во човечки силуети, без лица.

На почетокот, никој немаше поим дека се Кобри, но сите мислеа дека се запоставени „другари“ кои се однесуваа кон нас со ракети и артилериски напади. Дури неколку моменти подоцна забележав дека еден од Кобрите некако успеал да ја отстрани значката што ја мавташе. Нападот врз нив не престана, бидејќи не можеа сите да ја видат во општиот хаос, а прашањето е дали оние што ја видоа значката веруваа во нејзината автентичност, бидејќи денес сите носат некакви значки, дури и самите членови на СНС. Конечно, истрел од пиштол го заврши насилството и сите се разбегаа во еден миг. Полицијата, се разбира, никаде ја немаше, а меѓу толпата се прошири веста дека еден од мажите пукал со пиштол.

Па, така навистина изгледал настанот, а тоа ви го кажува некој што стоел на неколку метри од инцидентот.

Ваквата реакција следеше затоа што тие едноставно не беа на улица кога се случуваше ова.

Ги сретнав околу дваесет минути по инцидентот со Кобрите и знам дека не беа таму, бидејќи не ги видов, а дополнителна причина за моето тврдење е што ме прашаа што се случило на таа ливада и кој пукал, а јас им раскажав детално што се случило.

Дека тие воопшто не биле сведоци на инцидентот, само ова мое сведоштво не е доказ. Ова лесно може да се потврди со гледање на околните камери, кои ќе покажат каде биле во времето на нападот врз Кобра, а има бројни сведоци кои можат да ги потврдат овие мои тврдења.

Овие луѓе лежат на Клиса без никакви материјални докази и се таму само врз основа на тоа што биле „препознаени“ од член на Кобра (возачот на Вучевиќ), кој бил до таа ливада и кој изјавил дека видел луѓе (кои воопшто не биле таму) како трчаат на ливадата. Толку за „најблагородните српски синови“, како што ги крстил Вучевиќ.

Тој „најблагороден српски син“ немал проблем да лаже дека видел некого кој воопшто не бил таму, знаејќи дека директно ќе го испрати во притвор, ниту виновен ниту одговорен.

Доколку овие Кобри на Вучевиќ беа навистина витези и професионалци, а не негови дадилки, никој немаше да може да им нареди да лажат, а второ, ќе го предупредија Вучевиќ, пред да одлучи да оди таму со својот син, дека е заштитено лице и дека местото каде што оди не е безбедно и дека ја загрозува својата и нивната безбедност. Значи, доколку г-дин поранешен премиер и помладиот не ја послушаа нивната наредба, ќе напишаа службена белешка за тоа како лицето што го штитат одбило да постапи според нивното предупредување и со тоа се доведоа себеси и нив во опасност.

Да се ​​биде заштитено лице, господине Вучевиќ, не значи дека можете да одите каде што сакате. Прашајте ја Бранкица Станковиќ дали можела да оди каде што сака додека била заштитено лице, или полицајците што ја откриле Јованица.

И наместо јавно да се таргетираат невини луѓе, да се злоупотребува и понижува оваа некогаш елитна единица на српската армија, подобро е да се објасни чии „кацимобили“ без регистарски таблички им припаѓале на граѓаните и зошто полицијата не презела ништо во врска со ова, туку пајакот дошол рано наутро и ги собрал остатоците.

Да, и јас бев сведок на тоа.

Во секој од петнаесетте автомобили, граѓаните пронајдоа ладно оружје, како што се боксери, ножеви, бејзбол палки, шипки, а имаше и бибер спрејови со големо полнење, од типот што, за чудо, го носат Кобрите, а еден од нив може да се види во раката на една од Кобрите што беа нападнати.

Во неколку автомобили беа пронајдени патни торби полни со пиротехника и топовски истрели, кои другарите на Вучевиќ немаа време да ги испукаат кон граѓаните.

Секако, за сè што напишав, подготвен сум да сведочам пред секој надлежен орган и ќе одговорам со задоволство, бидејќи она што се прави врз невини луѓе ги надминува границите на човештвото.