Турскиот новинар и социјален активист Хакан Тосун почина откако беше сурово претепан на улица во населбата Есенјурт во Истанбул, објавија голем број турски и меѓународни публикации, вклучувајќи ги Бианет, Хабер Сол, CPJ и Европската федерација на новинари (EFJ).
Според информациите објавени од независната платформа Бианет, нападот се случил на 10 октомври. Тосун, познат по својата работа на еколошки и социјални прашања, бил удрен во главата од две лица кои возеле мотоцикл.
По тепањето, тој бил примен во болницата „Башакшехир Чам ве Сакура Шехир“ во сериозна состојба со церебрално крварење.
Новинарот остана во кома неколку дена, беше прогласен за мозочен мртов на 13 октомври , а подоцна почина од повредите. Инцидентот предизвика гнев во Турција и бара целосна и транспарентна истрага за случајот.
Според податоците објавени од Европската федерација на новинари, турските власти приведоа двајца осомничени – мажи на возраст од 18 и 24 години – за кои се верува дека се сторители на нападот.
Во извештајот на „Хабер Сол“ се тврди дека снимките од безбедносните камери од областа се запленети или избришани. Според локалните трговци, роднините на еден од напаѓачите ги зеле снимките од продавница во близина на местото на злосторството пред полицијата да ги побара. Властите подоцна го уапсиле сопственикот на продавницата поради попречување на истрагата.
Новинарот Умут Таштан од Халк ТВ , кој ги истражуваше околностите околу нападот, рече дека добил закани од роднини на осомничените откако почнал да објавува материјали за случајот. Тој за Бианет изјави дека целта на заканите била „да се прикрие случајот и да се уништат доказите“.
Меѓународната организација за заштита на новинарите, Комитетот за заштита на новинарите (CPJ), ги повика турските власти да спроведат целосна и независна истрага , истакнувајќи дека нападот врз Тосун е најновиот случај на насилство врз претставници на медиумите во Турција во последните години.
Хакан Тосун беше познат не само како новинар, туку и како режисер на документарни филмови и активист, бранител на урбаните зелени површини и активист против прекумерната изградба во Истанбул. Колегите и активистите го опишуваа како „гласот на безгласните“ и некој што „никогаш не се плашел да ја каже вистината“.
