ВРНЕ НА СОНЦЕ. Но овој дожд не е направен од вода, туку од прегреана плазма, и научниците можеби конечно откриле што го предизвикува.
Иако звучи неверојатно, феноменот познат како коронален дожд има некои сличности со оној на Земјата. Таа е составена од ладни и густи грутки материјали кои паѓаат од короната, најнадворешниот слој на сончевата атмосфера, кон нејзината површина. Сепак, наместо вода, овие “капки” се плазма – електрично наелектризиран гас со температура од околу милион степени. Како што паѓа, оваа плазма ги следи магнетните полиња на Сонцето, создавајќи огромни лакови кои можат да достигнат висина пет пати поголема од дијаметарот на Земјата.
Ново објаснување за долготрајната мистерија
Потеклото на сончевиот дожд долго време е непознато. Иако често се појавува по моќни сончеви блесоци, за научниците е тешко да го моделираат или предвидат овој феномен. Ново истражување од страна на научници од Универзитетот на Хаваи укажува на тоа дека клучот може да лежи во нерамномерната дистрибуција на елементите во короната на Сонцето. Ова откритие е во спротивност со претходните претпоставки вградени во симулациите на сончевата атмосфера, кои сметале дека изобилството на елементи е релативно фиксно.
“Во моментов, моделите претпоставуваат дека дистрибуцијата на различни елементи во короната е константна низ просторот и времето, што очигледно не е случај”, вели Лук Бенавиц, студент по астрономија и еден од ко-авторите на истражувањето.
Симулации кои ја потврдуваат теоријата
Во нивните нови симулации, кои овозможиле промени во дистрибуцијата на елементи како железо, силициум и магнезиум, Бенавиц и неговите колеги откриле дека короналниот дожд почнал да се кондензира по само 35 минути. За споредба, на претходните модели биле потребни часови или дури денови на загревање за да се објасни истиот феномен.
“Возбудливо е да се види дека кога дозволуваме елементи како железо да се менуваат со текот на времето, моделите конечно се совпаѓаат со она што всушност го гледаме на Сонцето. Тоа ја прави физиката жива на начин кој се чувствува реален”, додава Бенавиц.
Научниците веруваат дека променливото изобилство на елементи влијае на загубата на енергија од зрачењето. Ненадејното зголемување на зрачењето предизвикува драстичен пад на температурата на врвот на короналните јамки, што предизвикува неконтролиран ефект на ладење и на крајот резултира со формирање на коронален дожд.
Импликации за соларната наука
“Ова откритие е важно бидејќи ни помага да разбереме како навистина функционира Сонцето”, рече Џефри Рип, астроном и коавтор на истражувањето. Оваа студија не само што фрла светлина врз мистериозниот феномен на сончевиот дожд, туку исто така сугерира дека претходните теории за затоплувањето на короната можеби треба да се преиспитаат.
“Можеби ќе треба да се вратиме на почеток со истражувањето за короналното затоплување, така што има многу нова и возбудлива работа пред нас”, заклучува Рип. Истражувањето било објавено во The Astrophysical Journal.
