Документарецот Ајлин: Кралицата на сериските убијци, кој носи нов поглед на животот и злосторствата на една од најозлогласените жени во историјата на американскиот криминал, премиерно се прикажа на Нетфликс. Во филмот, режисерката Емили Тарнер користи архивски снимки, полициски материјали и претходно необјавени интервјуа за да објасни како Ајлин Вуорнос, жена со тешко детство и долга серија на трауми, станала убиец на седум мажи.
Од детството обележано со насилство до живот на улиците
Ајлин Керол Вуорнос, родена како Питман на 29 февруари 1956 година во Мичиген, САД, израснала во многу дисфункционално семејство. Нејзиниот татко бил осуден за сексуални злосторства и извршил самоубиство во затвор, додека нејзината мајка ги напуштила кога Ајлин имала само четири години. Таа и нејзиниот брат биле одгледани од нејзините баба и дедо, но според подоцнежните сведочења, таму таа била подложена на физичка и сексуална злоупотреба.
На возраст од 11 години, таа почнала да го продава своето тело за цигари и храна и тврдела дека нејзиниот дедо ја злоупотребувал сексуално по смртта на баба ѝ. На возраст од 14 години, таа родила дете од пријател на дедо, кој го дала за посвојување. Кога имала 15 години, нејзиниот дедо ја исфрлил од куќата и тогаш таа почнала да проституира за да преживее.
Оваа рана серија на трауми, запоставување и насилство често се споменува во анализите како клуч за разбирање на нејзиното подоцнежно однесување. Социолозите и форензичките психолози подоцна истакнале дека Вуорнос била пример за личност која била жртва во текот на нејзиниот живот – додека не станала сторител.
Во 1987 година, таа ја запознала хотелската чистачка Тирија Мур, со која влегла во љубовна афера, а подоцна и помогнала во убиства. Иако таа сведочеше против неа во судењата за убиство, Ајлин остана вљубена во неа се до нејзината смрт.
Уште од рана возраст, таа била во конфликт со законот, добивајќи казни за возење во пијана состојба, пукање и напад. Таа го претепала својот прв сопруг, за кого се омажила кога имал 69 години, со бастун, па тој побарал забрана за доближување. Поминала една година во затвор за вооружен грабеж.
Серија убиства кои ја шокираа Америка
Во доцните 1980-ти, Вуорнос се преселила во Флорида, каде што продолжила да живее на работ на општеството. Помеѓу декември 1989 и ноември 1990 година, таа убила најмалку шест мажи, а седмиот е исто така осомничен Сите жртви биле мажи кои ги запознала додека работела како проститутка. Првата потврдена жртва бил Ричард Мелори, дилер на електроника, кој последен пат бил виден во нејзината компанија.
Вуорнос тврдеше дека во случајот на Мелори, таа дејствувала во самоодбрана бидејќи тој се обидел да ја силува. Таа подоцна признала уште неколку убиства, но нејзините изјави биле недоследни во текот на годините. Полицијата ја уапсила на 9 јануари 1991 година во барот The Last Resort во Флорида, а клучниот доказ против неа била соработката на нејзиниот партнер Тајри Мур, кој сведочел во истрагата со имунитет.
Судењата биле медиумски спектакл. Ајлин Вуорнос била осудена на смрт во 1992 година, а во следните години добила уште шест смртни казни за други убиства. Во затворот, таа често давала интервјуа во кои ја менувала својата верзија на настаните, понекогаш тврдејќи дека сите убиства биле акти на самоодбрана, а понекогаш дека “убивала од омраза кон мажите”.
Последните години и егзекуцијата
По шест години во одделот за смртна казна, во 2002 година самата Вуорнос побарала сите жалби да бидат отфрлени. Таа изјави дека е “подготвена да умре” и дека не сака да го продолжи процесот понатаму. Таа била погубена на 9 октомври 2002 година со смртоносна инјекција во затворот Старк, Флорида. Таа имала 46 години. Нејзините последни зборови биле: “Ќе се вратам, како на Денот на независноста, со Исус”.
>>Бизарни последни зборови на серискиот убиец Ајлин Вуорнос пред смртната казна
Нов документарец покренува стари прашања.
Документарецот на Нетфликс Ајлин: Кралицата на сериските убијци се занимава не само со реконструкција на злосторствата, туку и со контекстот во кој тие биле извршени. Филмот испитува дали американските медиуми и правниот систем ја прикажале Вуорнос исклучиво како чудовиште, игнорирајќи го фактот дека таа била жртва на злоупотреба и сиромаштија со години. Преку интервјуа со истражувачи, новинари и психолози, документарецот се обидува да погледне како родовите стереотипи и општествената перцепција за “женскиот убиец” влијаеле врз начинот на кој нејзиниот случај бил решен и запаметен.
