Сите ги мразиме јавните тоалети и кога имаме можност, се обидуваме да ги избегнеме. И со причина. Тоалетните седишта често се полни со различни бактерии од гастроинтестиналниот тракт, како што се Escherichia coli, Klebsiella, Enterococci, како и вируси како норо- и ротавирус, кои можат да предизвикаат гастроентеритис.
Покрај тоа, може да има Staphylococcus aureus, а понекогаш дури и резистентни соеви. Во изметот има јајца на паразити и едноклеточни организми способни да предизвикаат стомачни болки. По должината на работ на тоалетот и под седиштето се формира био филм – мешавина од микроби кои тешко се отстрануваат. Звучи ужасно, зар не?
Сепак, седиштата не се највалканиот дел од тоалетот, според една неодамнешна студија. Кваките на вратите, славините и копчињата на цистерните често се повалкани од тоалетното чиние, бидејќи постојано се допираат со рацете кои не секогаш се миат. Во прометните јавни тоалети, бактериите можат да се акумулираат брзо, особено ако чистењето е ретко. Очигледни знаци на валкан тоалет се мирисот на урина, валкани подови и видливо валкани површини.
Сепак, еден од најголемите ризици не доаѓа од седиштето, туку од самото ослободување на водата. Кога го пуштате тоалетот без капак, мали капки вода се исфрлаат во воздухот и можат да содржат бактерии и вируси, распрснувајќи се до два метри. Дополнително, сушилите за раце можат да шират бактерии ако рацете не се измиени правилно.
И покрај ризиците, постојат некои начини кои ни помагаат да се заштитиме себеси. Можеме да користиме хартија за тоалетната седалка и ако не можеме да ја допреме, најдобро би било. Ако тоалетот има капак, добро е да го избришете и затворите пред да ја исфрлите водата за да се ограничи ширењето на бактериите.
Рацете треба да се мијат најмалку 20 секунди со сапун и вода, а во отсуство на сапун, дезинфектант или антибактериски марамчиња треба да се користат марамчиња. Ако е можно, добра идеја е да се избегнуваат сушилки за раце и да се користат хартиени крпи.
