Сè повеќе зборуваме за деменција и Алцхајмерова болест, кои влијаат на сè повеќе луѓе на глобално ниво и на сè помлада возраст. И сигурно сите ние сакаме да го задржиме нашето тело и мозок млади колку што е можно подолго. Но ние не знаеме точно на која возраст функционира најдобро.
Одговорот на ова прашање го добиваме од нова студија објавена во списанието Intelligence. Според него, општото психолошко функционирање всушност го достигнува врвот помеѓу 55 и 60 години. И ова е сосема различно од возраста на која сме во најдобрата физичка форма – во доцните 20-ти и раните 30-ти. Тоа е исто така добра причина да не се грижите толку многу за стареењето.
Досега, постојат повеќе од еден или два докази дека интелектуалните способности на личноста (да расудува, запамети и да обработува информации побрзо) обично почнуваат да опаѓаат по средината на 20-тите години од нашите животи. И во реалниот живот, постојат голем број на примери за ова. Но сега научниците не тераат да погледнеме надвор од “суровата процесорска моќ”, каде што сликата е малку поинаква.
Мозокот продолжува да ги изненадува научниците
Во оваа студија, научниците се фокусирале на 16 психолошки димензии и добро воспоставени психолошки особини како што се расудување, опсег на меморија, брзина на обработка, знаење и емоционална интелигенција. Посебно внимание се обрнува и на личните особини на “големата петорка” – екстраверзија, емоционална стабилност, совест, отвореност за искуства и пријатност.
Откриено е дека некои од наведените го достигнуваат својот врв во прилично стари години. На пример, нашата совест е највисока околу 65 години, а емоционалната стабилност – на 75 години.
Возраста не е секогаш причина за загриженост
Врз основа на овие специфични наоди, анализи на резултатите од истражувањето и други методи, се прави големиот заклучок дека општото ментално функционирање го достигнало својот врв помеѓу 55 и 60 години пред да почне да опаѓа од околу 65 години. Падот станува уште поизразен по 75-годишна возраст.
Смирувачко е дека додека некои способности се намалуваат со возраста, рамнотежата сепак опстојува бидејќи други подеднакво важни особини се развиваат во нивниот врв. Пример е подобро расудување и поизмерено донесување одлуки – квалитети кои дефинитивно се важни за нас ако сакаме да бидеме успешни во животот.
Друг значаен заклучок е дека не во сите од нив, напредувањето на возраста води до когнитивен пад и проблеми со меморијата. Бидејќи возраста сама по себе не го одредува целокупното когнитивно функционирање, многу индивидуални особини кои секој од нас ги поседува се исто така важни, како и начинот на живот кој го водиме. Сепак, историјата е полна со конкретни примери за луѓе кои постигнале најголеми успеси во нивните животи дури и по она што се сметало за врвна возраст.
