До шеесеттите години на минатиот век, мал воз поминувал низ Конавле – познатиот Чиро. Од 1901 до 1968 година, шините се движеле низ ридскиот пејзаж, поврзувајќи ја внатрешноста на Дубровник со светот, па дури и со Виена. Денес, повеќе не постои ни железничка пруга, но старата патека е сѐ уште жива – сега како омилена дестинација за рекреационистите и љубителите на историјата. И еден од нив, дубровничкиот композитор и музичар Перо Шиша, одлучил да го оживее Чиро на свој начин – во минијатурна форма од бајка.
Стотици часови работа
“Работев на моделот околу 12 години, а во тие 12 години некаде околу 300 ноќи, бидејќи работев главно ноќе, тогаш е убаво и мирно”, вели Перо додека внимателно поправа мал детал на неговиот минијатурен пејзаж. Неговиот модел, во размер од 1:87, е плод на трпение и голема љубов кон железницата.
“Тоа е направено многу и има многу детали. Сакам да избегам од вистинскиот живот во бајка”, додава Перо.
Заборавени станици на железницата Конавле
Моделот се менува помеѓу планини, серпентини и станици со автентични имиња на Конавле. Ридскиот пејзаж доаѓа од имагинацијата на Перо, но носи вистински сеќавања од античките времиња кога свирките на паробродите одекнувале низ Конавле. Тој купувал возови, вагони и шини, но сè друго сам го правел.
“Моделот никогаш не е завршен, но 50 проценти се завршени. Има осум дигитални возови, четири нивоа на серпентини, 35 метри флексибилни шини и секогаш има нешто ново да се додаде”, вели тој.
Кога не компонира музика на пијано, Перо Шиша претпочита да поминува време во неговиот мал свет на шини и планини. За него, тоа е повеќе од хоби – тоа е, вели тој, лична почит кон Чиро, кој некогаш поминал низ Конавле и оставил неизбришив белег во сеќавањата на локалните жители.
“Се надевам дека ја направив вистинската работа и дека тоа е убава трага од нешто што се случи во Конавле. Тој познат Чиро кој се качуваше во планините и свиркаше, се сеќавам како дете. Овој мој модел е жал за тие времиња, бидејќи Чиро повеќе не е таму и ми е жал што не е обновен”, вели Перо со тага.
